De hoofdredacteur van de Financial Times heeft zijn ‘private diaries’ gepubliceerd. Daarin lezen we dat de FT baas iedereen kent, van Wall Street CEO’s, tot Londense politici, van zangers tot de paus. En allemaal ‘on a first name basis’. Een zekere mate van ‘sucking up to power’ is soms noodzakelijk om goede journalisitiek te bedrijven, maar ik kreeg de indruk dat Barber erg geniet van zijn omgang met de rijken en machtigen.

Had graag meer gelezen over hoe Barber van het FT een echt wereldmerk heeft gemaakt, en als een van de weinige kranten succesvol de transitie naar digitaal heeft weten te maken. Dat is namelijk de echte prestatie, met alle respect voor theedrinken met Mario (Draghi), bellen met Lloyd (Blankfein) en even langs wippen bij Tony (Blair).

Boek