In mijn tienerjaren verslond ik de ene “King” na de andere: Carrie, Pet Sematary, It, Cujo, Christine, Insomnia, Misery, The Shining etc. Niet allemaal even goed, wel allemaal spannend.
Dankzij zijn bijzondere handboek “On Writing” ben ik weer geïnteresseerd geraakt in Kings boeken. En dan vooral in hoe hij schrijft, het ambacht dat hij zo goed beheerst. In The Dead Zone, de fan’s favourite zo begreep ik, is daar een mooi voorbeeld van: een goed verhaal, goed verteld. Zonder onnodige poespas (denk Ilja Pfeiffer). Een pageturner.
Enige nadeel; ik vond het veel minder spannend dan vroeger….
Stephen King, The Dead Zone, 1979
DANIEL PEPIJN VAN DIJK 