Normaal gesproken zou ik niet snel een boek over zombies lezen. Deze corona-tijd zorgt er blijkbaar voor dat ik voor dit genre open sta. Gelukig maar, want World War Z: An Oral History of the Zombie War is een geweldig boek.

Zombies zijn, in de versie van Max Brooks, als een virus dat de aarde in moordend tempo overgaat. Aan de hand van interviews met ooggetuigen kijken we terug op de oorlog die de mensheid moest voeren met de ondoden. Hoe zombies de wereld teisterden en op een haar na de mensheid hadden uitgeroeid. We leren hoe verschillende landen reageerden. Ook toen traden – net als nu – de Israeli en de Zuid-Afrikanen doortastender op dan menig Europees land. Uiteindelijk weten ‘we’ terug te vechten, maar de prijs is enorm.

Door de kaleidoscopisch aanpak, de ‘interviews’ met mensen uit elke uithoek van de wereld (zombies kennen, net als virussen, geen grenzen) krijgen we een brede blik op de psyche van de mens voorgeschoteld; de angstigen, de dapperen, de moordenaars, de filosofen.

De cover belooft veel bloed en slijm – ik vond het vooral een mooie allegorie voor het einde der tijden. Waarbij de paar vrijheidsbeperkende maatregelen van Rutte en consorten die we nu ondergaan verbleken tot een walk in the park. Dit boek is veel meer dan een horrorklassieker, het is een metafoor voor onze tijdelijkheid op aarde.

Wat een en ander helemaal afmaakt is dat auteur Max Brooks sinds de verschijning van dit boek in 2006 de wereld rond gaat als zombie-expert. Hij geeft zelfs les aan West Point, de militaire academie in de VS.
Zelfs het grootste leger op aarde kan zich niet veroorloven geen rekening te houden met de volgende zombie-uitbraak.

World War Z: An Oral History of the Zombie War, Max Brooks, 2006